και το στεφάνι καταγής είναι σαν άγγιγμα ψυχής και μιας πνοής πιο δυνατής ενέργεια της αστραπής μα το στεφάνι μου μιλά μην κλάψεις λέει φωναχτά για τίποτα να μην ντραπείς πρέπει και συ ν' αγωνιστείς μα δεν τους κλαίμε τους νεκρούς που χάθηκαν σ' άλλους καιρούς εμείς δεν κλαίμε τους νεκρούς φυλάγανε τους ζωντανούς ποιος δε θυμάται τα παιδία κηνυγημένα στα στενά δημοκρατία να ζητούν για λευτεριά να τραγουδούν μα δεν τους κλαίμε τους νεκρούς που πολεμήσανε στρατούς αυτούς που σκότωναν λαούς και ζούσαν τους αμαρτωλούς ήτανε μία η κραυγή δημοκρατίας ιαχή όλοι που φύγανε γι' αυτή ζούνε ψηλά σαν μια ψυχή
ΒΡΕ ΘΑ ΣΕ ΜΑΛΩΣΩ ΑΝΤΕ ΔΕΙΞΕ ΠΟΥΘΕΝΑ ΒΑΛΕ ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑ ΤΡΡΑΓΟΥΔΑΚΙ ΑΝΤΕ ΤΙ ΝΕΟΛΑΙΑ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ ΒΡΕ?
M'arese poli to lost my mind an k den teriazei se kapoia apo tis paragoges m alla nice job!!
Καλησπέρα και σ ευχαριστώ πολυ.. Γραφεις πολύ ομορφα . Ξεχωριζω το "σε ποιο φεγγαρι να κοιτας" που μου ταιριαζει ..
Γεια σου. Γράφεις πολύ ωραία και χρησιμοποιείς τις σωστές λέξεις. Έχεις πολύ μέλλον μπροστά σου. Κυνήγησέ το. Αξίζεις πολλά. Καλή συνέχεια και καλό απόγευμα.